شیوع ناگویی خلقی و رابطه آن با متغیرهای جمعیت شناختی در میان دانشجویان

زمینه و هدف: توانمندی هیجانی، روبرو شدن افراد با چالش های زندگی را آسان تر کرده و سطح سلامت روان آن ها را بهبود می بخشد. پژوهش حاضر باهدف تعیین شیوع ناگویی خلقی و ارتباط آن با متغیرهای جمعیت شناختی انجام گرفت. مواد و روش ها: نمونه مورد پژوهش شامل 571 دانشجوی (202 پسر و 369 دختر) 18 تا 25 سال مقطع کارشناسی دانشگاه خوارزمی تهران (پردیس کرج) بود که به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب و مقیاس ناگویی خلقی تورنتو (tas-20) و پرسشنامه دست برتری ادینبورگ را تکمیل کردند. یافته های پژوهش به کمک شاخص های توصیفی، آزمون t نمونه های مستقل و آزمون همبستگی پیرسون مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: شیوع ناگویی خلقی 1/15درصد (پسرها 3/17 درصد، دخترها 8/13 درصد) بود. نتایج نشان داد که ناگویی خلقی با جنس مذکر، زبان و دست برتری رابطه دارد. در سه عامل مقیاس ناگویی خلقی تورنتو، پسران نمرات بالاتری در عامل تفکر معطوف به بیرون (externally oriented thinking) نسبت به دختران داشتند، اما تفاوت جنسیتی در عامل های مشکل در تشخیص احساس ها (difficulty in identifying feelings) و مشکل در توصیف احساس ها (difficulty in describing feelings) وجود نداشت. نتیجه گیری: بر اساس این نتایج جنسیت مذکر، دوزبانگی و راست دستی تعیین کننده های مهمی جهت ابتلا به ناگویی خلقی در میان دانشجویان است.